επιστροφή
ΣΑΝ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ
COMME UNE IMAGE


Σκηνοθεσία: Ανιές Ζιαουί
Σενάριο: Ζαν-Πιέρ Μπακρί, Ανιές Ζιαουί
Ηθοποιοί: Μαριλού Μπερί, Ανιές Ζιαουί, Ζαν-Πιερ Μπακρί, Λοράν Γκρεβίλ, Βιρζινί Ντεζαρνό
Χώρα: Γαλλία (Έγχρωμη)
Διάρκεια: 113'

Βραβείο: Σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών 2004

Πρώτη προβολή: 8.15 μ.μ.
Δεύτερη προβολή: 10.30 μ.μ.

Μια παχουλή, συμπαθητική, με ωραία φωνή, κοπέλα προσπαθεί να προσελκύσει το ενδιαφέρον ενός εγωιστή πατέρα που την παραμελεί, σε μια δροσερή, σκηνοθετημένη με οξυδέρκεια, έμπνευση και πολύ καλές ερμηνείες, κωμωδία.

Μια λεπτή, δροσερή, κωμωδία όπως μόνο οι Γάλλοι ξέρουν να φτιάχνουν, που η ηθοποιός και σκηνοθέτρια Ανιές Ζιαουί έγραψε μαζί με τον άντρα της ηθοποιό και συμπρωταγωνιστή της, Ζαν-Πιερ Μπακρί. Κωμωδία όμως από την οποία δεν λείπει και μια πικρή γεύση. Πρωταγωνίστρια είναι η Μαριλού Μπερί στον ρόλο της στρουμπουλής Λολίτας που τα βάζει με όλους γύρω της, από τον αδιάφορο, άκαρδο συγγραφέα - εκδότη πατέρα της, Ετιέν (Μπακρί), και την πολύ πιο νέα από εκείνον μητριά της (Ντεζαρνό) μέχρι τη δασκάλα μουσικής (Ζιαουί), η οποία παρ' όλο που της δίνει μαθήματα τραγουδιού, δείχνει να μην πιστεύει σ' αυτήν. Η Ζιαουί σκιαγραφεί με λεπτομέρεια και οξυδέρκεια, συχνά με καυστική ματιά, τη συμφεροντολόγο συμπεριφορά μιας συγκεκριμένης κοινωνίας, βασικά εκείνη της διανόησης: από τον εγωιστή, γυναικά πατέρα μέχρι τον άσημο, φιλόδοξο συγγραφέα και σύζυγο της δασκάλας μουσικής, η οποία αλλάζει τη συμπεριφορά της προς τη Λολίτα για να βοηθήσει τον άντρα της να εκδώσει το βιβλίο του. Πρόσωπα που φέρονται με σκληρότητα, περιφρόνηση και προσποιητή ανωτερότητα σ' όσους γύρω τους θεωρούν κατώτερους και που ο φακός της Ζιαουί συλλαμβάνει στις πιο αποκαλυπτικές στιγμές τους. Μέσα από ωραίες με σωστό ρυθμό σκηνές, δεμένες τέλεια με τη μουσική, η Ζιαουί αγγίζει την ουσία της ιστορίας της, καταφέρνοντας ταυτόχρονα ν' αποσπάσει έξοχες ερμηνείες από τους ηθοποιούς της: τόσο από την Μπερί, που δίνει με πειθώ την απελπισμένη με το πάχος της αλλά περήφανη και πάντα συμπαθητική Λολίτα, όσο και από τον Μπακρί, που τονίζει τον εγωισμό μαζί και την απερισκεψία του συγγραφέα πατέρα, ενώ η ίδια είναι εξαιρετική στον ρόλο της δασκάλας του τραγουδιού, που μέσα από το τραγούδι ανακαλύπτει ξαφνικά μίαν άλλη θαυμάσια Λολίτα.
Ν. Φ. ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (28/4/05)

Συσπειρωμένοι, αν και πάμπτωχοι οι Κουβανοί, κατακερματισμένοι, τρελαμένοι και ανικανοποίητοι οι χορτάτοι της ευρωπαϊκής μπουρζουαζίας. Με άλλα λόγια, κανείς και καμία χώρα δεν μπορεί να τα έχει όλα! Δύο Γάλλοι ηθοποιοί, διόλου "λαμπεροί" η Ανιές Ζαουί και ο Ζαν Πιερ Μπακρί, υπογράφουν στο "Comme une image" ("Σαν μια εικόνα") ένα από τα καλύτερα επεξεργασμένα σενάρια της φετινής "χειμερινής" περιόδου. Η πατίνα είναι κοπής και ραφής "Shortcuts" ("Στιγμιότυπα") του Ρόμπερτ Όλτμαν. Ωστόσο, οι καταστάσεις, οι χαρακτήρες, οι διάλογοι και οι ανατροπές είναι εντελώς σημερινά, αυθεντικά και ολότελα δικά τους. Μια η κοινωνική ομάδα (της εύπορης, μεσοαστικής, διανόησης), πολλά τα πρόσωπα (της ίδιας οικογενείας με τις παραφυάδες της) και άφθονα σχιζοφρενικά συμπτώματα. Μισάνθρωπος ο πατέρας. Χωρισμένος από την πρώτη και παντρεμένος με μια δεύτερη, με τα μισά του χρόνια, γυναίκα. Όλα του φταίνε, όλους τους χλευάζει και τίποτα δεν του... κάνει. Απροσάρμοστη, λόγω ευτραφούς... βάρους, η πρωτότοκη θυγατέρα. Ερωτευμένη με κάποιον που δεν την θέλει και αόμματη μπροστά στο φλερτ κάποιου άλλου που την θέλει. Με το βλέμμα σε λάθος άντρα και με την ψυχή της σε λάθος πατέρα. Γύρω από αυτούς τους δύο κεντρικούς, ανθρώπινους πλανήτες περιστρέφονται και οι έτεροι "δορυφόροι". Το αποτέλεσμα, σε όλους τους μικροαστούς, οικείο και... φρενοβλαβικό. Όταν εγώ έφευγα εσύ ερχόσουν και όταν εγώ ερχόμουν εσύ έφευγες. Πρώτη εντύπωση οι χυμώδεις ερμηνείες, δεύτερη εντύπωση οι τόσο σύγχρονες και τόσο ανισόρροπες καταστάσεις και τρίτη εντύπωση το καλοκουρδισμένο τανγκό με το υποδόριο χιούμορ και τον δραματικό πανικό.
Δ. ΔΑΝΙΚΑΣ
ΝΕΑ 28/4/05


ΑΝΙΕΣ ΖΑΟΥΙ
Γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1964, στο Antony, Hauts-de-Seine, Γαλλία. Είναι ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Gout des autres (2000), Comme une image (2004)