Το καμπανάκι ακούγεται για τρίτη φορά, τα φώτα χαμηλώνουν, οι κουρτίνες στις εισόδους κλείνουν. Η δυνατή δέσμη της μηχανής προβολής σκίζει το σκοτάδι υποδηλώνοντας την κυριαρχία της στην αίθουσα και σε κάθε είδους συναίσθημά μας για τις επόμενες ώρες.

Το φως ταξιδεύει άπλετο προς τη λευκή οθόνη. Και γυρίζει πίσω - για να φωτίσει το χαμόγελο και να γυαλίσει το δάκρυ που προσπαθεί να μείνει κρυφό. Ξαναφωτίζει στιγμές νοσταλγικές από τους παλιούς Κινηματογράφους της Πάτρας. Εκεί όπου γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν, ονειρεύτηκαν, ερωτεύτηκαν.

Παρακαλώ επιλέξτε κατηγορία κινηματογράφων:
Χειμερινοί Κινηματογράφοι
Θερινοί Κινηματογράφοι